Het hebben van meerdere gediplomeerde molenaars die zelfstandig kunnen draaien is een waardevol bezit voor elke molen. Het feit dat drie van hen hun praktijkopleiding op dezelfde molen hebben gedaan, voegt een speciale band toe aan de gemeenschap van molenaars op de Warkense Molen. Daarnaast is het geweldig dat er ook twee molenaars in december 2023 zijn geslaagd voor hun officiële diploma, wat een erkenning is van hun kennis en vaardigheden op het gebied van molenaarschap. Het feit dat al deze molenaars vrijwilligers zijn, benadrukt het altruïstische karakter van hun inspanningen en hun toewijding aan het behoud van dit stukje cultureel erfgoed. Het is duidelijk dat de Warkense Molen een bloeiende gemeenschap van molenaars heeft die zich inzetten voor het behoud van deze prachtige traditie.
Hallo, mijn naam is Dik Loman en woon In Warnsveld.
In het dagelijks leven ben ik vastgoed coördinator bij een zorginstelling.
Tot voor kort waren mijn hobby’s alleen wandelen, tuinieren, oldtimers en oude geluidsapparatuur van Philips. Echter deze zullen deels plaats moeten maken voor mijn nieuwe hobby : De Mölle.
Dit heeft meerdere redenen: De molen stond in maart 2022 in de rouwstand als eerbetoon aan mijn schoonmoeder Gerry Nijendijk – Beltman. Ik ben namelijk getrouwd met Sonja Nijendijk, de dochter van Piet Nijendijk. Hij was samen met zijn broer Herman de laatste beroepsmolenaar van de Warkense molen.
Daarnaast ben ik vanuit mijn hobby en werk erg geïnteresseerd in cultuurhistorische monumenten. Het is voor mij een eer dat ik op deze molen mijn opleiding heb kunnen volgen.
Op 3 oktober 2023 is Dik geslaagd voor het examen molenaar. Lees hier het bericht!
In 1999 ben ik aan de opleiding vrijwillig molenaar begonnen, na enige tijd zonder diploma op molens te hebben gedraaid was het tijd om het papiertje te gaan halen. In 2001 examen gedaan in Deurne op de Holtens molen en dit met goed gevolg afgelegd. Daarna heb ik niet veel tijd gehad om me bezig te houden met molens. Dit kwam vooral door de vele cursussen welke in voor mijn werk moest volgen. In het dagelijkse leven ben ik werkzaam in de 24 uursdienst bij de brandweer Arnhem in de functie van bevelvoerder. Door in roosterdienst te draaien heb ik voldoende vrije tijd om me bezig te houden met de Warkense molen. Toevallig ben ik in Warken terecht gekomen door mijn werk, gelukkig geen brand op de molen, maar door een cursus welke ik als instructeur heb gegeven aan de brandweer Almen. De brandweerploeg moest een opdracht uitvoeren door te rijden naar een locatie via een coördinaat en laat ik voor hun net de Warkense molen uitgekozen hebben.
In augustus 2021 ben ik gaan fietsen en kwam langs te Warkense molen die volop draaide in de wind. Natuurlijk kroop het bloed waar het niet gaan kon en na een vriendelijke rondleiding waarbij Ben ten Barge opmerkte of ik toevallig iets met molens had ben ik in september terug gegaan. Ik ben zeer vriendelijk ontvangen en kwam in een prachtig team terecht. Nadat Ben het stokje aan mij had overgedragen mocht ik me eerste molenaar noemen van het team en regelde ik tezamen met een ploeg van enthousiaste collega molenaars dat de Warkense molen goed in conditie bleef. In 2023 heeft Dik Loman het stokje weer van mij overgenomen.
“Geboren in Eefde, in de nabijheid van het buurtschap Warken, kreeg ik regelmatig van mijn ouders de opdracht om brood en bij hoogtijdagen banket, bij de Warkense molen van de familie Nijendijk, te halen. Tijdens mijn werkbare leven, als voorzitter van de Raad van Bestuur van een zorgorganisatie, ben ik gestart met de opleiding tot vrijwillig molenaar.
Aanvankelijk bij Ruud Duurhout en later bij Geert Buys, vrijwillig molenaar op de Bronkhorster molen, legde ik in 2014 met goed gevolg mijn examen af. Het is fascinerend om een antiek werktuig, want zo kan een molen wel genoemd worden, draaiende te houden en nu het molenaarsambacht in 2017 werd toegelaten tot immaterieel cultureel erfgoed van de UNESCO, voegt dat een extra dimensie toe.”
Het was september 1995, een mooie zonnige dag en ook nog Open Monumenten dag, wij, mijn vrouw Gerda en ik Jan Simon van uit Lochem op de fiets via Gorssel naar Zutphen voor deelname aan de Open Monumenten dag. Wij bezochten, de Walburgiskerk, en het Gerechtsgebouw en tegen 16.00 uur weer richting Lochem over De Lage Lochemse weg. Bij de Warkense Molen stond een bord aan de weg ,, Molen open, gratis te bezichtigen ,, Wij naar binnen, Aloys Melenhorst begroette ons hartelijk, en begon een zeer interessant verhaal te vertellen over de molen en hoe alles werkte, wij waren toen de enige”” bezoekers. Na een lang verhaal, wij weer op de fiets, onderweg zei Gerda; ”Dat lijkt mij net iets voor jou als jij in 2000 met pensioen gaat”. Ik zei; ”Ja, daar zit ik ook aan te denken”. In augustus 1998 ben ik met de opleiding begonnen op molen Nooit Gedacht in Warnsveld bij Dick Abelskamp, een schot in de roos, wat kon die man leuk vertellen en uitleggen, ook van zijn zoon Dirk-Jan heb ik veel geleerd. Ik heb tijdens mijn opleiding veel andere molens bezocht, zodoende leer je veel molenaars kennen en overal werd je met vreugde ontvangen. In mei 2004 mocht ik op molen Hermien te Harreveld mijn getuigschrift behalen. Op verzoek ben ik op molen Nooit Gedacht in Warnsveld gebleven, een prachtige stellingmolen, drie koppel stenen, drie wiekverbeteringen maar, vijf trappen, dat werd voor mij, gelet op mijn leeftijd en rugklachten te zwaar, zodoende ben ik op de grondzeiler in Warken terecht gekomen. Ook dit is een fijne molen en plezierige collega’s. Ik hoop het nog lang vol te kunnen houden.
Als kind groeide ik op in Waalwijk en in die contreien waren twee plekken die op mij altijd een grote aantrekkingskracht uitoefenden; de Efteling (ik heb er zelfs een jaar een abonnement op gehad!) en het vestingstadje Heusden. En Heusden was niet alleen aantrekkelijk omdat het zo’n fraai stadje was, maar vooral omdat er een prachtige molen aan de haven stond. Bij elk bezoekje aan Heusden (en dat waren er nogal wat) konden zowel de molen als de boten in de haven op mijn belangstelling rekenen. Ik dan ook vrij snel de watersport ingerold; zeilinstructeur geweest en heel veel vakanties op het water doorgebracht. En het bloed begint nog altijd sneller te stromen als ik langs het water loop en de bootjes voorbij zie komen. Nooit eraan gedacht je ook een opleiding tot molenaar zou kunnen volgen.In het voorjaar van 2022, nadat ik een paar dagen had meegelopen op korenmolen de Leeuw in Lettele ( nog dank daarvoor John) ben ik begonnen met de opleiding op de Warkense molen. 13 December 2023 ben ik geslaagd en mag ik mij molenaar noemen van de Warkense molen. (Lees hier het bericht!)
Mijn huidige werk is een combinatie van techniek en onderwijs en hoewel we zelf geen zeilboot meer hebben, blijft het zeilen natuurlijk een prachtige bezigheid. Heel veel facetten van techniek, onderwijs en het werken met de elementen zie ik weer terug in de molen en het beroep van molenaar. Het voelt dan ook als een voorrecht om zo’n machtig en mooi werktuig te mogen en kunnen bedienen.
Vanuit Zutphen fietste ik als ´buitensportmens´ al ruim 20 jaar vaak meerdere keren per week langs de molen. Regelmatig bedenkend dat deze toch op een fantastische plek ligt. Net iets hoger in het landschap een mooie molen! Nu ik gestopt ben met lesgeven was er eindelijk eens tijd om er echt te gaan kijken. In de verschillende media had ik gelezen dat er behoefte was aan vrijwillige molenaars, een goede reden om kennis te gaan maken.
Eigenlijk heb ik altijd al interesse gehad in culturele tradities en oude ambachten. Als kind kwam ik vaak in de Bökkers Mölle in Olst waar toen ook pannenkoeken gegeten konden worden. Ik wilde dan altijd graag ook in een kijkje in de molen nemen, hetgeen bijna altijd mocht. Misschien dat daar al de oorsprong van de interesse te vinden is.
Eén van de heel leuke onderdelen van mijn werk in het onderwijs was het organiseren van uitwisselingen voor onze leerlingen. Daarbij zorgde ik er altijd voor dat er ook een stukje cultuurhistorie aan bod kwam. Ik kan ervan genieten om leerlingen te laten zien hoe dingen al lang geleden slim en mooi gemaakt werden en daarbij vooral hun verwondering te zien dat dat allemaal prima kan ook zonder computers en dergelijke.
Daarnaast heb ik ook grote interesse voor de techniek en bouwkunst. Hoe mooi is het dan ook dat ik op een prachtige plek in het buitengebied van Warnsveld, Warken, het molenaarsambacht mag leren dat ook nog is uitgeroepen is tot immaterieel erfgoed. En dat allemaal in een prachtig antiek bouwwerk.
Mijn naam is Sonja Loman – Nijendijk.
Ik was van beroep werktuigbouwkundige. Werkzaam bij een internationaal ingenieursburo in de gas en olie industrie.
Ben als 70 plusser geïnteresseerd in de geschiedenis van ontwikkeling van niet-fossiele apparaten en de economische en sociale betekenis ervan in de tijd.
Ik ben tevens rondleider in een kasteel Hackfort) en de naastgelegen watermolen.
Gidsen vind ik leuk. Als gids probeer ik snel te proeven wat de belangstelling van de toehoorders is en mijn verhaal erop aan te sluiten.
Voorheen was ik gids van poldermolen ‘De Vlieger’ in Voorburg.
Mijn naam is Eric Schigt en ik heb bijna 39 jaar bij papiergroothandel BührmannUbbens in Zutphen gewerkt. Sinds 1984 heb ik daar o.a. demonstraties papierscheppen gegeven voor zakenrelaties. Vanaf begin jaren 1990 ben ik als gids bij Papierfabriek De Middelste Molen in Loenen (op de Veluwe) terechtgekomen. De Middelste Molen is een watermolen. Na bijna 30 jaar wilde ik naast het vertellen over papier voor de variatie over windmolens gaan vertellen. Op een zonnige dag in 2022 kwam ik bij toeval bij de Warkense molen terecht. Daar hoorde ik, dat vrijwilligers er zeer welkom waren. Ik heb in 2023 met succes de cursus molengids gevolgd. Het verhaal bij de Warkense molen gaat over de molen, terwijl bij De Middelste Molen papier centraal staat. Ik vind het erg leuk om mensen over molens te vertellen en ben erg blij dit bij de Warkense molen te kunnen doen.